In mijn vorige blog schreef ik over manifesteren. Het kostte me bijna twee weken om deze blog te schrijven. Niet omdat ik moeite heb met schrijven. Normaal gesproken schrijf ik een blog in een paar uur. Bovendien hou ik van het creatieve proces van mijn gedachten op papier zetten en met woorden spelen. Maar om de een of andere reden was er veel weerstand tegen dit onderwerp.
In eerste instantie was mijn plan om over mijn eigen proces met manifesteren te schrijven en ik had gehoopt dat het schrijfproces helderheid zou geven in datgene waar ik mee worstelde. Toch was de blog die ik uiteindelijk schreef niet het spirituele proces waar ik op had gehoopt. Het werd uiteindelijk meer een educatief stuk dan een stuk waarin ik mijn ziel blootleg.
Er is niks mis mee om de misvattingen van manifesteren te belichten en om te laten zien dat er eerst genezing op een onderbewust niveau moet plaatsvinden door middel van begrip, vergeving en liefde. Maar het is een heel ander proces om mijn eigen onderbewuste patronen te belichten, die in de weg staan om de persoon te worden die ik zeg te willen zijn en het leven te leven dat ik zeg te willen leven. Het is één ding om te schrijven dat we vanuit ons hart zachter naar onszelf (en naar anderen toe) moeten worden en iets anders om het te belichamen.
Ook al schrijf ik vaak over het spirituele proces en over het belichamen van liefde, betekent dit nog niet dat ik altijd liefdevol, altijd vergevingsgezind, nooit oordelend en altijd bewust en in het nu leef. Verre van dat. Ik ben een mens en een 'work in progress'. Er zijn nog veel dingen waar ik mee worstel. Ik kan nog steeds dingen zeggen die bot en onbedachtzaam zijn, ik handel soms zonder na te denken en ik kan dingen doen waarbij ik geen rekening hou met de gevoelens van een ander, om maar eens een paar dingen te noemen. Als ik het echter heb over zachter worden voor jezelf, als ik het heb over onvoorwaardelijk van jezelf houden, als ik het heb over je verbonden voelen met alles wat leeft en als ik het heb over je geaard en vol levensenergie voelen in het huidige moment, dan dient dat als aanmoediging over wat mogelijk is voor degenen die het lezen en als een herinnering voor mezelf aan datgene wat ik als waarheid heb ervaren.
Waarom? Omdat ik heb ervaren wat er gebeurt als ik die dingen doe. Op die momenten voel ik me volledig verbonden met mezelf en helemaal open en in flow, en mijn doel is om dit permanent te ervaren. Dat is ook de reden waarom ik craniosacraal therapeut ben. Als ik deze prachtige therapie beoefen, als ik ten dienste sta van anderen, als ik niet bezig ben met 'te doen', maar gewoon 'ben', dan ben ik in het nu en belichaam ik liefde. Als ik met mijn klanten werk, ben ik verbonden met iets dat groter is dan mijzelf. Dan voel ik mijn hart opengaan, voel ik onvoorwaardelijke liefde voor mijn klanten en voel ik een onverklaarbare wijsheid en compassie door me werken.
Ik wist instinctief al wel dat mijn keuze om craniosacraal therapeut te worden en om mijn part-time baan op te geven in 2022 om mezelf 100% te gaan wijden aan mijn praktijk, geen willekeurige beslissingen waren. Ik voel dat ik deze keuzes heb gemaakt om diepgewortelde overtuigingen over mezelf aan het licht te brengen, die in de weg staan om in mijn authentieke zelf te stappen en mijn levenspad te kunnen bewandelen.
Toen ik mijn praktijk naar mijn nieuwe locatie in Arnhem verhuisde, dwong dit mij om mijn onderbewuste programma's rond geld, angst om te falen en twijfel onder ogen te zien. Ik voelde de druk om meer inkomen te generen en om mezelf en mijn bedrijf meer onder de aandacht te brengen. En toch was er een enorme weerstand tegen het meer zichtbaar zijn en adverteren op social media. Het voelde alsof ik me liet beïnvloeden door de oude en gevestigde collectieve overtuiging dat "als je hard werkt, je zult slagen." Het voelde voor mij natuurlijker om dingen organisch te laten gebeuren. Ik heb altijd gevoeld dat zodra mijn vibratie uitgelijnd is, alles op natuurlijke wijze naar mij toestroomt. Ik weet dat het enige wat ik moet doen, is me meer bewust worden van datgene wat op een onderbewuste laag nog dissonant is aan deze flow. Met andere woorden, ik moet me bewust worden van onderbewuste of onbewuste overtuiging(en) die op de achtergrond aanwezig zijn en die op de een of andere manier een succesvolle praktijk in de weg staan.
Ik ben al sinds 2007 bezig met het beoefenen van zelf-bewustzijn door middel van meditatie, het werken met spirituele leeraren, het leren over bewustzijn en spiritualiteit (door het lezen van boeken en het volgen van workshops) en door mijn gedachten en handelingen te leren observeren. Door dit werk te doen, ben ik een aantal diepgewortelde patronen in mijzelf gaan zien: 1) hard zijn voor mezelf en andere (oordeel), 2) verwijdering van mezelf en het leven (disconnect), 3) een vaste manier van omgaan met mezelf en anderen (rigide mindset), en 4) twijfel.
Ik werk aan oordeel door empathie en vergeving te beoefenen. Ik leer lief te zijn voor mezelf en anderen in mijn gedachten en mijn acties. Ik leer mezelf en anderen te accepteren zoals we/ze zijn; ik herken dat we allemaal beschadigd zijn in ons leven en vaak vanuit deze beschadiging reageren; en ik accepteer dat we allemaal op ons eigen tempo genezen en groeien. We zijn allemaal op een verschillende plek op ons pad van bewustzijn en transformatie en dat is helemaal oké. Ik heb het gevoel dat dit besef me door de jaren heen zachter heeft gemaakt, naar mezelf toe en naar anderen. Soms, wanneer ik dit vergeet, kan het zijn lelijke kop weer opsteken en dan merk ik dat ik iets zeg dat oordelend is en niet erg lief, maar ik merk het normaalgesproken meteen en neem hier, als het kan, verantwoordelijkheid voor.
Ik werk aan disconnect door zelfliefde en compassie te beoefenen. Hoe meer ik leer om van mezelf te houden, hoe meer ik oké ben met wie ik ben en hoe meer ik me veilig voel om mezelf te zijn. Ik hoef me dan niet langer te beschermen door een verwijdering tussen mijzelf en de ander te creëren uit angst dat ik er niet bij hoor, niet geaccepteerd wordt en er niet van me wordt gehouden. Hoe meer ik de verbinding met mezelf voel, hoe meer ik me verbonden voel met iedereen waar ik mee in aanraking kom.
Ik werk aan de rigide mindset door te proberen meer flexibel te zijn, door te proberen om het leven van verschillende kanten te zien en door te beseffen dat het leven een creatief proces is en altijd in beweging. Ik werk eraan om meer vloeibaar te zijn en in flow met wat zich in mijn leven aandient. Ik probeer meer in het nu te zijn en datgene te accepteren wat zich in mijn leven op dit moment aandient - zij het mensen die dingen zeggen of doen die kwetsend of teleurstellend zijn, of situaties die anders uitpakken dan verwacht. Dit proces is vaak dubbel zo moeilijk, omdat ik niet alleen te maken heb met mijn eigen gevoel van rechtvaardigheid (hoe het hoort), maar ook met die van mijn vrienden en familie, die me willen overtuigen van hun eigen gevoelens en meningen over de situatie.
Ik werk aan twijfel door te leren om absoluut vertrouwen te hebben in het grotere plaatje en te erkennen dat ik op een bepaalde laag heb gekozen voor deze ervaring om te leren, te groeien en te transformeren. Ik werk eraan om een staat van absolute overgave te bereiken. Ramana Maharshi beschrijft zelf-twijfel als het "laatste obstakel" voordat we volledig vrij kunnen zijn, en Gangaji verwijst naar zelf-twijfel als een vorm van angst om je te openen, angst om stil te zijn en angst voor het 'niet weten'. In mijn mening is niet weten hetzelfde als overgave en is overgave gelijk aan niet weten samen met het absolute vertrouwen in: 1) ik ben oké en 2) het huidige moment (en alles wat daarin gebeurt) is oké.
Zo, ergens in deze diepgewortelde patronen, zo bedacht ik me, moet een overtuiging bestaan over mijzelf als therapeut en/of mijn praktijk, die succes in de weg staat. En... om deze overtuiging te helen moet ik me weer verbinden met de pure, creatieve stroom van kosmische intelligentie en overvloed.
Als eerste wilde ik er niet aan. Ik wilde het moeilijke werk dat nodig was om oude patronen te doorbreken niet aangaan. Dus zonder te kijken naar wat er onder mijn gedrag schuilging, probeerde ik het leven te beheersen vanuit het ego. Ik stortte me op het bewust manifester van een volle praktijk, wat ik kon doen vanaf mijn meditatiekussen - een makkelijke oplossing voor iemand die moeite heeft met verbinden. Voordat ik ging slapen, zag ik een volle agenda voor me gevuld met behandelingen, stelde ik mezelf voor hoe ik klanten ontving, zag ik de behandeling voor me en kon ik de kracht van de therapie voelen. Ik voelde emoties van vreugde, liefde en dankbaarheid en geloofde in een mooie succesvolle toekomst.
Een paar weken later had ik opeens vier nieuwe klanten: twee via de website en twee via doorverwijzingen. AHA, dacht ik, dit werkt!! Ik voelde alsof ik eindelijk doorhad hoe het werkte. Ik had een heimelijk gevoel van trots. Opeens voelde ik me goed genoeg. Alleen was deze plotselinge activiteit van korte duur en stopte het even snel als het begonnen was. Er was een tijdelijke verschuiving, maar het was niet blijvend.
Maar wat was er precies gebeurd om deze tijdelijke verschuiving teweeg te brengen? Was het simpelweg een manifestatie van de wensen, behoeften en verlangens van het ego, met andere woorden heb ik dit met mijn geest en wilskracht in het leven geroepen? Was het een kijkje in een paralel universum? Was het mijn geloof in de helderziende voorspelling van mijn coach? Of was het een breuk in mijn patronen en had dit mijn perceptie over mijzelf en/of de situatie eventjes veranderd?
Kennelijk was de onbewuste overtuiging nog niet permanent ontkracht en was twijfel er op de een of andere manier toch weer ingeslopen, anders zou ik wel een andere en blijvende verandering hebben opgemerkt in het aantal nieuwe klanten. Een spirituele leraar heeft ooit tegen mij gezegd: twijfel en je kunt opnieuw beginnen. Twijfel is de kryptoniet voor blijvende verandering. Dus, het is niet zo dat je simpelweg moet geloven dat er iets gaat gebeuren om je leven te veranderen, je moet ook leren niet langer aan jezelf te twijfelen. Zoals Ramana Maharshi zegt: Twijfel is het laatste obstakel voor je volledig vrij kunt zijn.
Toch ontdekte ik parels van wijsheid in wat er enkele weken geleden gebeurde toen die nieuwe klanten zich aandiende. Ik zag dat het niet het manifesteren zelf was, wat mij nieuwe klanten had opgeleverd, met andere woorden ik had mijn realiteit niet op wilskracht veranderd. Het ging veel dieper dan dat. Wat ik ontdekte was dat er op een bepaald moment tijdens het manifesteren een verschuiving in mij had plaatsgevonden, namelijk:
er was een moment van loslaten; een moment van overgave;
er was een herkenning van de unieke gaven die ik heb meegekregen en wat ik aan de wereld bij te dragen heb;
er was een realisatie dat het manifesteren van klanten niets te maken heeft met wat ik doe, en hoeveel 'likes' en volgers ik heb op social media, maar dat het alles te maken heeft met een perfecte samenkomst van bewustzijn (wat sommigen Genade noemen). Ik herinnerde me een toespraak van Amma over tijd, moeite en genade (klik om de volledige toespraak te lezen): "Als we willen dat onze acties het gewenste resultaat opleveren, zijn er drie factoren nodig: a) ze op het juiste moment doen, b) inspanning, en c) Gods genade";
er was een besef dat manifesteren niet zozeer gaat over doen, maar meer over toelaten en ontvangen.
Ik realiseerde me dat, voor mij, het manifesteren van nieuwe klanten een proces van het ego en van mijn hoofd was geweest, waarbij het allemaal gaat om controle, terwijl het eigenlijk een proces is van overgave, een proces die in het hart plaatsvind en waarbij het gaat om toelaten, ontvangen en dankbaarheid.
Veranderingen werden zichtbaar in mijn praktijk toen ik van angst (van niet goed genoeg) en twijfel (over de toekomst) verschoof naar vertrouwen en me eventjes overgaf aan een groter bewustzijn waar ik door gedragen wordt.
Veranderingen werden zichtbaar toen ik kon voelen hoe fijn ik het vind om dienstbaar te zijn vanuit liefde, zonder er iets voor terug (te hoeven) krijgen.
Veranderingen werden zichtbaar toen ik angst losliet en in 'niet weten' stapte.
Dus, het schrijven van deze blog heeft me veel helderheid gegeven in wat ik op dit moment moet leren. Dit kan in drie eenvoudige stappen worden samengevat: 1) de controle loslaten, 2) in het onbekende stappen, en 3) 100% vertrouwen in de wijsheid en perfectie van het proces.
