Om me heen hoor ik vaak: "ik kan er niets aan veranderen, dus laat ik het maar los" of "je moet het loslaten" en meer van dat soort uitspraken. Alsof loslaten gemakkelijk is.

Loslaten is een populair begrip tegenwoordig. Het lijkt wel of het de oplossing is voor alle conflicten die je op je spirituele weg tegenkomt.

Loslaten staat centraal in de oude oosterse tradities, zoals hindoeïsme en boeddhisme, en is overgenomen door vele spirituele 'leraren' van deze tijd. En met recht. Om liefde, mededogen en puur bewustzijn te mogen belichamen, zullen we inderdaad dingen moeten loslaten, namelijk: 1) onze identificatie met onze ego, 2) onze (bewuste en onbewuste) programmeringen en overtuigingen, en 3) het idee dat we afgescheiden zijn van onszelf en van elkaar.

Maar dat is een heel ander proces dan wanneer we mensen, situaties en emoties loslaten, alsof ze niet meer bestaan. Dat noem ik emotioneel afhaken van wat er gebeurd. Omdat we het eigenlijk te moeilijk/angstig vinden om ernaar te kijken, geven we het een mooi spiritueel woord en verklaren we dat we het loslaten, maar eigenlijk kiezen we ervoor om het hele probleem te ontwijken (avoidant attachment oftewel hechtingsvermijding). Dit kan ook een vorm zijn van spirituele by-passing (zie eerdere blog over spirituele by-passing).

Om aan te tonen hoe diep en complex het proces van spiritueel loslaten eigenlijk is, zal ik 8 essentiële elementen benoemen die voorafgaan aan het daadwerkelijk loslaten van een situatie, persoon of gevoel.

1. Accepteren. De eerste en meest fundamentele stap in loslaten is dat we erkennen dat de realiteit van de situatie is zoals hij is. Als de realiteit (mensen, situaties, uitkomsten) niet is zoals we graag zouden zien, is de eerste stap om deze - zonder weerstand - te accepteren. Het leven is vloeibaar en constant in beweging. Loslaten houdt in dat je leert begrijpen dat verandering een natuurlijk onderdeel van het leven is.
   

2. Mindful bewustzijn. Hoe kunnen we iets loslaten als we niet begrijpen waarom de situatie of de persoon ons eigenlijk zoveel stress bezorgt? Loslaten impliceert dus zelfbewustzijn en zelfreflectie. Wat doet deze situatie/persoon met ons? Waarom worden wij hierdoor getriggerd? Welke mening en overtuiging over deze situatie/persoon houden wij nog vast als de absolute waarheid? Pas wanneer we de situatie volledig begrijpen, kunnen we bepalen of verdere aandacht, heling of actie nodig is of niet. Zonder dit bewustzijn is loslaten simpelweg een ander woord voor vermijden of ontwijken.

   
   

3. Begrip. Het begrijpen van een situatie staat centraal in het process van loslaten (het is nauw verbonden met nr. 2, mindful bewustzijn). Zodra we diep over de situatie hebben nagedacht en herkennen en erkennen waarom de situatie überhaupt is ontstaan ​​– inclusief onze eigen rol daarin – kunnen we de situatie objectiever bekijken en wordt onze grip op hoe het 'zou moeten’ minder. Wanneer we de persoon of de situatie begrijpen, wordt loslaten veel gemakkelijker.
   

4. Zelfcompassie. Loslaten houdt in dat we zachter worden in ons zelf-oordeel. Lief zijn voor onszelf (zie eerdere blog), en begrip en compassie hebben voor onze menselijkheid, is essentieel. Wanneer we lief zijn voor onszelf, worden we automatisch ook lief naar anderen en onze omgeving. Dan is loslaten wellicht het meest mededogende wat we in een situatie voor onszelf of de andere kunnen doen.
   

5. Vergeven. Jezelf en anderen vergeven is een cruciaal onderdeel van loslaten. Het vasthouden aan oordeel, wrok of schuldgevoelens kan het proces belemmeren, en vergeving is een krachtige stap in de richting van emotionele vrijheid. Vergeving betekent niet dat je beschadigend gedrag accepteert. Absoluut niet.

   1. Onszelf vergeven betekent dat we zelfcompassie hebben door te begrijpen (zie nr. 4) dat we nog steeds onverwerkte pijn, angst of trauma hebben die ons triggeren. We zien het, maar in plaats van hard over onszelf te oordelen, is er een liefdevolle erkenning dat dit nog geheeld mag worden. Uiteraard moeten wij ook verantwoordelijkheid nemen voor ons gedrag. Dingen rechtzetten en mensen om vergeving vragen als we anderen onrecht hebben aangedaan, is onderdeel van het proces.

   2. Anderen vergeven betekent dat we begrijpen dat anderen ook kunnen reageren vanuit hun onverwerkte pijn en onbewuste patronen (waardoor ze zijn getriggerd). Met andere woorden, het heeft misschien niets met ons te maken, maar wij hebben het persoonlijk opgevat. Door anderen te vergeven stappen we uit het slachtofferbewustzijn en laten we het negatieve gedrag achter waar het thuishoort, namelijk bij de ander.

   Vergeving is daarom het loslaten van het oordeel, de wrok of het schuldgevoel (de story) rond een situatie of persoon die ons uiteindelijk zal bevrijden.
   

6. Geen gehechtheid aan uitkomsten. Niet gehecht zijn aan uitkomsten (resultaten) houdt wel in dat we ons volledig blijven inzetten bij alles wat we doen, maar we laten de behoefte om controle over het proces te houden en onze gehechtheid aan het eindresultaat los. Dit betekent niet dat we onverschillig worden. Er blijft een diepgaande betrokkenheid, maar we zijn niet langer slaaf van onze verlangens naar en gehechtheid aan een specifiek resultaat. Het loslaten van onze gehechtheid aan uitkomsten creëert ruimte en vrijheid voor het ontstaan van een organische flow van energeie waarbij het resultaat gebaseerd is op pure intenties. Het is een oefening in het balanceren van inspanning met overgave, intentie met acceptatie en betrokkenheid met vrijheid.

   
   

7. Vertrouwen en overgave. Het cultiveren van vertrouwen is een belangrijk spiritueel onderdeel van loslaten. Vaak maken we ons zorgen over de toekomst, waardoor we krampachtig de controle over iemand of iets willen behouden. Met andere woorden: iemand moet zich op een bepaalde manier gedragen en een situatie moet op een bepaalde manier opgelost worden. Alleen dan komt het goed met ons. Vertrouwen en loslaten gaan vaak hand in hand. Wanneer we de controle loslaten, vertrouwen we erop dat deze specifieke situatie zich zal ontvouwen op een manier die voor iedereen het beste is. Wanneer we erop kunnen vertrouwen dat de dingen zich volgens een hoger plan ontvouwen, kunnen we onze strakke greep van controle laten vieren en ons overgeven aan een hoger bewustzijn.

   
   

8. Dankbaarheid. Als we stilstaan bij de rijkdom en voorspoed in ons leven en de mooie momenten die wij ervaren met onze partner, kinderen, vrienden en familie, kan een gevoel van diepe dankbaarheid over ons heenkomen. We kunnen ook terugkijken op ons leven en dankbaar zijn voor onze ervaringen, waardoor we hebben kunnen leren en groeien en waardoor we een wijzer en beter mens zijn geworden. Dankbaarheid heeft een hoge trilling. Dus als wij ons richten op het positieve - als wij negativiteit loslaten - is dankbaarheid een gevoel wat op natuurlijke wijze ontstaat. Dankbaarheid is het eindresultaat en het ultieme geschenk dat we ontvangen als we loslaten.

Samenvattend is loslaten dus niet een beslissing die met het verstand kan worden genomen, noch is het haalbaar door pure wilskracht te gebruiken. Loslaten is een proces!

Alles waar we wat van blijven vinden, waar we een diep oordeel over hebben en wat we niet kunnen vergeven, bindt ons nog aan de situatie. Met andere woorden, het is het vasthouden aan onze zienswijze, onze mening en ons perspectief, dat ons bindt. Wij doen het dus zelf. Het is niemands schuld!

De 8 elementen helpen ons om ruimte te maken in ons hoofd (het oordeel waar we zo krampachtig aan vasthouden) waardoor de mogelijkheid gecreëerd wordt om vanuit ons hart anders naar de situatie (of de persoon) te gaan kijken. Wanneer we vanuit liefde, vergeving en genezing de situatie kunnen gaan zien, verbreken we de energetische band die ons aan de situatie (of de persoon) bindt. Dát is loslaten.